David Bowie’nin yaşamı bugün sona erdi.
Kanser teşhisi aldıktan sonra yazdığı bu şarkıda David Bowie yaşadığı hayatı ve yaklaşmakta olan ölümünü, kısaca kendi özgün varoluşunu onurlandırıyor.
Bana göre varoluşçu terapinin bir hedefi varsa o da hayata ve ölüme, ölüm döşeğinde dahi böyle bir yerden bakabilmektir. Sanırım varoluşun gerçekliği bundan daha güzel, daha dokunaklı bir şekilde ifade edilemezdi.
Lazarus’un sözlerinin bir kısmını kendimce şöyle çevirdim;
‘Yukarı bak, cennetteyim
Görülemez yaralarım var
Yaşadıklarım var, benden çalınamaz
Şimdi herkes beni tanıyor
…
Öyle ya da böyle
Özgür olacağım, biliyorsun
Aynı o kuş gibi
Bu tam benlik, değil mi?’